Pierwsza Wirtualna Przechadzka - dzień jedenasty: Białogóra - Jastrzębia Góra

Odprawa - jak zwykle - przy  Morskiej 11, a Kuba - jak zwykle - na najwyższym ze schodów. Honorowym gościem jest Janusz, który wyruszył ze Świnoujścia dwa tygodnie przed nami, doszedł do Piasków i wraca stamtąd z powrotem, do granicy z Niemcami. To jego druga taka wyprawa. I znacznie forsowniejsza od naszej, bo Janusz śpi pod namiotem.

Ruszamy. Jasiek ciągnie część grupy skrótami, do szlaku, lecz większość, wraz z Januszem wraca nad morze promenadą. Tam żegnamy się, on skręca na zachód, my na wschód. On będzie miał Bałtyk po prawej, my nieodmiennie po lewej stronie.

Obydwie nasze grupy spotykają się przy  ujściu Piaśnicy. To tutaj rozpoczynał się przedwojenny odcinek polskiego wybrzeża. I tu, w głębi lądu, znajdują się  groby kilkunastu tysięcy Polaków rozstrzelanych na początku wojny przez Niemców. Nie pójdziemy tam jednak, bo to zbyt daleko od morza.

Kuba, który wyjątkowo nie popędził jeszcze do przodu, opowiada tu swoją "dyżurną" anegdotę. O tym, jak kiedyś zobaczył na moście pluton ZOMO. I myślał, że to fatamorgana, a okazało się, że statyści. I o tym, jak Magda nie skorzystała z zaproszenia na plan, więc kto wie, czy nie ominęła jej filmowa kariera. Cóż, nie pierwsze to nasze spotkanie z filmem na trasie, bo widzieliśmy już i nagranie reklamy fiata 500, i kapitana Klossa, w sequelu "Stawki większej niż życie".

Przechodzimy przez  most na Piaśnicy, sto kilometrów od Ustki. Mariusz, który tam do nas dołączył kalkuluje, że skoro zaliczył już "setkę", to mógłby tu wezwać taksówkę. Ale pójdzie z nami na PKS do Karwi.

Z Dębek wychodzimy plażą. Na piasku, jak zwykle stoi kilka traktorów, używanych zamiast wyciągarek. Wyglądają jak złom, lecz wciąż służą  rybakom niestrudzenie. Rybakom i fotografom, bo pozują nam do zdjęć niemal wdzięcznie.

Przy  wejściu numer czternaście skręcamy w głąb lądu za Pawłem, prowadzącym nas do "swojej"  kaplicy. Piękne miejsce. Potem jeszcze przez chwilę idziemy przez las, by  "czwórką" wyjść na groblę, z której wzrok sięga dalej, niż z plaży. I groblą dochodzimy do Karwi.

Tu żegnamy Mariusza. I w dwóch grupach oblegamy dwa różne lokale: "łasuchy" -  cukiernię Konkola, a "głodomory" -  Bar Rodzinny tuż obok.

Z plaży widać już klify Jastrzębiej. Ostatni kilometr wiedzie ścieżką wytyczoną malowniczo po gabionach, widok z niej jest bezcenny. Naprawdę jednak dech w piersiach zapiera nam dopiero panorama z samej góry. Nawet część "weteranów" idzie tędy po raz pierwszy, bo trakt ten udostępniono niedawno.

Ten etap był krótki, więc jesteśmy na  kwaterze dość wcześnie, już przed godziną piętnastą. To dobrze, bo Kuba zaplanował na dzisiaj aż dwie wieczorne atrakcje. Najpierw zaprasza na pokaz zdjęć wolontariuszki Błękitnego Patrolu, a potem na odprawę.

W pokazie uczestniczy nas garstka, kilka rzeczywiście zainteresowanych osób oraz Magda i Ewa, które specjalnie przyjechały to na tę prezentację aż z Gdańska. Zdjęcia są fenomenalne, a komentarz niezwykle interesujący. Nieobecni powinni żałować, ale nikt tu nikogo, do niczego nie zmusza.

Za to na odprawie spotykamy się w wszyscy. A nawet jest nas więcej, bo gościmy "długodystansowców" Anię i Mariusza, którzy są w Jastrzębiej na wczasach i przyszli nas odwiedzić (z potomkiem w beciku). Rozsiadamy się w nastrojowej jadalni, na parterze kwatery, przy kominku, który teraz uśpiony, przypomina nam nasze zimowe wyprawy. Staranny, marynistyczny wystrój świadczy o dobrym guście naszego gospodarza.

A dlaczego spotykamy się wieczorem? Dlaczego nie - tak jak zwykle - przed wyjściem? Bo już ostatni raz widzimy się w pełnym składzie. Ktoś śpieszy się jutro do Helu, musząc wcześniej wrócić do pracy, a ktoś idzie stąd wprost do Piasków, więc Hel nie jest mu po drodze. Nastrój końca zagląda nam w dusze. Siedzimy razem do późna...